Als klein kind was ik al geïnteresseerd in het leven en zijn geheimen. Ik vroeg me af wat wij als mensen hier doen, hoe lang we hier zijn en waar we naar toe gaan.
Als puber vroeg ik me af hoe de menselijke samenleving in elkaar zat en verwonderd .. nee verbijsterd was ik over al het onrecht op deze wereldbol, ik hoopte dat het ooit anders zou worden.
Ik ben niet gelovig opgevoed. Er was wel een bijbel maar die stond op zolder. Ik las hem zelf. Christus sprak me aan en ik voelde mij aangetrokken tot de grootsheid van de boodschap. Ongehinderd door enige kerkelijke interpretatie kon in de intenties zelf ervaren. Later ontdekte ik dat er ook andere wereldleraren waren geweest en dat er steeds een periode tussen die leraren in zat…… Mohammed leek de laatste en ook al weer ruim 1000 jaar geleden. ‘Zou het niet zo kunnen zijn dat er regens in deze warrige en roerige tijd een nieuwe wereldleraar op zou kunnen staan??” Dat leek me spannend! Zo dacht ik toen ik 14 jaar was. Vier jaar later ontmoette ik toevallig een bahá’í. Het bahá’í-geloof leerde mij dat al deze leraren van één God komen en dat de essentie van hun boodschap dezelfde is. Ook leerde het mij dat we op weg zijn naar wereldeenheid. Na drie maanden onderzoek werd ik bahá’í.
Ik ben kunstenaar, docent en psychosociaal therapeut beeldend en heb een eigen opleiding voor deze drie disciplines opgezet. Heel leuk werk waar we als team ons enthousiast voor inzetten. De studenten op te mogen leiden tot zelfbewuste en wakkere mensen is heerlijk en dankbaar werk.
